In maart 2014 zijn Kees Scholten, Jef Hofmeister, wajangpoppenspeler Rop Severien en zakelijk leider Maarten van der Cammen op reis geweest door Indonesië om inspiratie en kennis op te doen voor de Paradevoorstelling Once upon a time in the East en de theatertour van Hete Peper. Maarten doet verslag van de reis.
Reisverslag Volksoperahuis op Java deel 1
7 maart 2014 om 15:22
Zo. Twee dagen Jakarta hebben we glorieus overleefd. Een klein gerommel in de buikstreek daargelaten zijn de eerste dagen Java ons goed bekomen en zijn we opgelucht vandaag per trein de gekte van de grote stad te verlaten en per trein door te reizen naar Yogjakarta. Dit is een poging tot een reisverslag.
3 – 4 maart. Met een tussenstop in Kuala Lumpur zijn we strak op schema in vijftienenhalf uur van Amsterdam naar Java gevlogen. Op het vliegveld een veel te dure taxi naar Elani Residence genomen aan de Jalan Kramat Raya 5 -3G onze Jakartaanse uitvalsbasis. Het blijkt een leuk rustig buurtje hangend tegen het centrum van de stad. De eerste avond eten we in een tentje in de straat, Nasi Campur dus met allerlei kleine hapjes. Kip, varken, groente, taugé. Saus met hondenvlees laten we nog maar even voor wat het is. Ankerbier erbij, dik in orde. Op weg terug naar huis loopt een oud mannetje dat zich voorstelt als Wimpie Fransen met ons mee. Hij kan tot 1000 tellen in het Nederlands maar strandt bij 30. Terug bij Elani nog gezamenlijk een glas Jack Daniels gedronken welke we op Kuala Lumpur aanschaften en hup naar bed, klaar voor de avonturen van morgen.
Lees meer…
Reisverslag Volksoperahuis Java deel 2
Vrijdag 7 maart. Het eerste verslag eindigde ik in de trein van Jakarta naar Yogjakarta. De reis is een indrukwekkende introductie in het Java achter Jakarta. De indrukken beginnen al in Jakarta zelf. De hartverscheurende armoede. Langs de trein, in de anderhalve meter tussen voorbij razende trein en muur die het treintraject van de stad scheidt leven de hopeloze hoopvollen. In behuizinkjes van krap twee meter breed, bedekt door plastic karton hout en stukjes golfplaat wonen volledige gezinnen. Op sommige stukken lijkt het wel alsof dit stukje niemandsland nog voller bebouwd is als de stad zelf. De door de voorbijrazende trein opwaaiende stukken plastic geven ons soms een inkijkje in deze hutjes. We zien een flatscreen hangen! Maar meer ellende vuilnis en blote voeten. Als we later langs de uitgestrekte dessa’s en pitoreske dorpjes op midden Java reizen vraag je je af waarom de Jakartaanse hopelozen deze idylle verlaten hebben voor een droom langs de spoorbaan.
De treinreis zelf duurt acht uur. Op de paar tussenstations stappen we uit om de benen te strekken. Iedereen wil met lange Maarten op de foto. Later op de Borobudur wordt dat nog erger. Of tja erg. Zo’n blonde slanke reus is een bezienswaardigheid. Rond drie uur arriveren we in Yogjakarta. Op het stationsplein wordt er gewoontegetrouw om onze koffers en aandacht gestreden. We nemen de taxi van de man met de minste tanden in zijn mond, zijn assistent brengt ons naar het hotel. Wat een verademing deze stad. Geen hoogbouw, verkeer dat niet te vergelijken is met de hellehektiek van Jakarta, veel meer groen en het klimaat lijkt ook aangenamer. Ons hotel is klein, aan de straatkant een terrasje en airconditioned restaurant, achter het restaurant een zwembad met daaromheen in totaal twaalf kamers met kleine veranda’s ervoor. Het zwembad is onbruikbaar door de vulkaanuitbarsting van drie weken terug. Eerst hebben ze de 3 cm as die op het water gevallen was moeten verwijderen. Nu wordt het met tien centimeter per dag gevuld met grondwater dat weer schoongepompt etcetera kortom een heel proces en je wordt er rustig van. Misschien kunnen we aan het eind van ons verblijf nog wel een baantje trekken. Lees meer…
Reisverslag Volksoperahuis Java deel 3
Dinsdag 11 maart. Na het ontbijt en een ochtendschrijfsessie gaan Kees Rop en ik terug naar het Frans Cultureel Centrum. The Papercinema, de britse live-animation-theatremusicgroup die we gisteravond zagen geeft een workshop aan Indonesische jonge kunstenaars. Wij zijn rond enen uitgenodigd om het resultaat te zien. We gaan er meer heen voor de vibes dan het resultaat, het is goed onder kunstenaars te zijn. De presentatie loopt uit en we spreken een Brits-Javaanse choreografe die terug is gekeerd naar haar moederland. Ze wil weer geïnspireerd te raken en inspireren. Ze runt een artcentre in de buitenwijken van Yogyakarta waar ze jongeren met kunst en afkomst in aanraking brengt. Een nobele taak en zo wordt het land nog steeds verder uitgebouwd. Ze moet halverwege weg en wij bekijken de resultaten van de workshop. Na afloop spreken we op het terras met twee Australische kunstdames die ook iets doen met kunst indentiteit en Indonesië. Artists around the globe keep on uniting. Lees meer…
Reisverslag Volksoperahuis Java deel 4
Donderdag 13 maart Yogyakarta – vervolg
’s-Middags rond tweeën hebben we afgesproken met Yudi Ahmad Tajudin, artistiek leider van het Garasi Teater. Over twee weken ontvangen zij een pr
ijs van het Prins Claus Fonds. Mella Jaarsma van het Cemeti Arthouse vond dat wij maar kennis moesten maken. We fietsten er met zn vieren heen. Een leuke fietstocht van een minuut of twintig naar weer een nieuw deel van de stad. Het Garasi Teater ligt in ‘de buitenwijken’ en inderdaad de stad werd steeds leger. We fietsten langs een lager gelegen rivier waar gevist en gewassen werd. We fietsten langs rijstvelden die nog met hele oude mooie én tijdrovende met de hand bedienbare apparaten geploegd und so werden. En we fietsten natuurlijk hopeloos verkeerd. Lees meer…
Posted by